اثر میدان مغناطیسی پالسی بر بهبود ضایعه استخوانی تیبیای خرگوش

زمینه: اثر عوامل فیزیکی غیرتهاجمی در ترمیم زخم و شکستگی استخوان مورد توجه محققین رشته های مختلف علوم پزشکی بوده و مطالعه­های متعددی در مورد اثر میدان مغناطیسی بر بهبود شکستگی استخوان انجام شده است.   هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر میدان مغناطیسی پالسی بسامد پایین بر روند ترمیم ضایعه استخوان تیبیای خرگوش انجام شد.   مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1393در دانشگاه شهید بهشتی تهران بر روی 8 خرگوش نر نیوزلندی انجام شد که به دو گروه شاهد (دارای ضایعه استخوانی) و آزمون (دارای ضایعه استخوانی و تحت میدان مغناطیسی پالسی) تقسیم شدند. بعد از جراحی هر دو پا، ضایعه ای با برداشتن بافت استخوانی به ابعاد 4 در 6 میلی متر و به عمق 2 میلی متر ایجاد شد. گروه آزمون یک ماه بعد از جراحی تحت میدان مغناطیسی پالسی با بسامد 75 هرتز و شدت 4 میلی­تسلا در محل ضایعه استخوانی به مدت 30 روز و هر روز 4 ساعت قرار گرفتند. در هر دو گروه روند التیام ضایعه استخوانی در روزهای 40، 50 و 60 بعد از جراحی با رادیوگرافی دیجیتال ارزیابی شد. تراکم استخوان در محل ضایعه اندازه گیری و داده ها با آزمون آماری تی تحلیل شدند.   یافته ها: میانگین تراکم استخوانی نسبی در مقیاس هشت بیتی در محل ضایعه گروه آزمون طی سه تصویربرداری متوالی به ترتیب 5/138، 73/150، 30/168 اندازه­گیری شد که نسبت به گروه شاهد به ترتیب %89/17، %46/15 و %59/16 افزایش نشان داد و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود.   نتیجه­گیری: با توجه به یافته ها به نظر می­رسد اعمال میدان مغناطیسی پالسی باعث تسریع روند بهبودی شکستگی استخوان از طریق افزایش تراکم استخوانی در محل شکستگی می­شود و می­تواند بعد از اعمال جراحی ارتوپدی استفاده شود.